Girlpower

De 4e Alternatieve Elfstedentocht – een happy end: Plaatsen 2 en 3 bij de dames voor Jacqueline en Sanne, 399.5 km voor Piet-Hein en 7 kruisjes. 

30 januari 2020:De dag voor de tocht – IJstest op de WeissenseeDoor Esther Rüdiger

Vandaag de ijstest voor de tocht van morgen. De schaatsers waren die getest hebben zijn: Esther & Stefan Rüdiger, Ineke Houtsma, Piet-Hein Spieringhs, Sanne & Hubert Verhoeve, Carlien Erlings, Rens Wientjes, Rosalie Botman, Wil Brakkeé, Jacqueline de Zeeuw & Teun van de Wolfshaar.

'S ochtends ontbijten met muesli en met het welbekende hagelslag. Dan op naar de natuurijsbaan op de Weissensee, we zijn er ongeveer 20 min vanaf het appartement. We doen de schaatsen aan en gaan als eerste het kleine meer op, de parcours is 12,5 km lang met weinig scheurtjes en heel mooi zwart ijs. Hierna gaan we ook naar het grote meer, waar ongeveer 20 km lange baan ligt. Op de helft van de baan zie je de Dolomitenblick. Hubert en Rens redden hier IJsmeester Norbert Jank die op het gladde ijs niet meer vooruit komt. Op het grote meer rij je als eerste met de wind in je rug en op de weg terug is het met de wind van voren. Het commentaar van wedstrijdrijder Esther Rüdiger naar de toergroep is dat ze dieper moeten zitten. 

Aan het einde van het rondje van het grote meer klunen we terug, doen de schaatsen uit en gaan terug naar het appartement of naar de supermarkt en Rijdersbijeenkomst. Hier wordt bekend dat de baan voor de 4e AEW geen 12,5 km lang is maar 10,5 km is. Weer thuis koken we. Op een gegeven moment is het zo rokerig dat de rookmelder af gaat en Rens naar de balk onder het plafond omhoog klimt en dan stopt het geluid. Dan is het eten klaar, er komt een typisch Duits gerecht op tafel: käsespätzle en als toetje pudding.

SIVZ team 4e Alternatieve Elfstedentocht bij Dolomitenblick

31 januari 2020:

De 4e Alternatieve Elfstedentocht

199.5 km op lastig ijs in het SIVZ treintje
Door Ineke Houtsma

Door Ineke HoutsmaVrijdag, 31 januari, 5 uur, gaat de wekker na een lange doorwaakte nacht. De hanen waren om 4 uur al begonnen te kraaien, eindelijk mag ik mijn bed uit voor het schaatsen van de 4e AEW-toertocht; 19 rondjes over een traject van 10,5 km. Na een snel ontbijt rijdt de groep SIVZ-ers om 6 uur richting de Weissensee. Ik ga nog snel even langs bij de organisatie om mijn transponder te halen. Mijn besluit om wel te schaatsen was de avond daarvoor pas gevallen. Vijf minuten voor het startschot gaat, staan we met zijn allen achter in de het startvak. Met iets meer dan de helft van het aantal deelnemers van dinsdag is het een stuk rustiger. 


Jongste deelnemer Esther met chaperonne Marieke

Het vriest een beetje, het ijs is goed; we hebben er zin in. Jacqueline en Sanne staan vooraan, want zij willen op tijd rijden. De overigen, Piet-Hein, Hubert, Stefan, Rens, Carlien, Teun en ik hadden afgesproken bij elkaar te blijven met het doel de tocht uit te rijden. Esther, het dochtertje van Stefan en jongste deelnemer, wordt na de 2e ronde door Marieke onder haar hoede genomen. Wil en Rosalie, die zich voor de 100 km hadden ingeschreven en pas om 9 uur hoefden te beginnen, starten ook met ons. In de eerste ronde zien we in het oosten de zon opkomen die de sneeuwtoppen in het westen prachtig oranje kleurt. Dat is een prachtig moment. We gaan voorspoedig.

Om een uur of 11 steekt de wind op. Om 12 uur zitten we over de helft en in de eerste helft van de middag wordt het warmer, waardoor delen van het traject veranderen in griesmeelijs; ploegen dus. Het schrikbeeld van dinsdag doemt voor me op, maar in de wetenschap dat er ook goeie gladde stukken zijn en dat ik in een hechte groep schaats, heb ik de moed door te gaan. Ondanks de goede staat van het ijs blijf ik strak voor me kijken, beducht voor scheuren. Glimlachend registreer ik de aanmoedigingen van het anonieme publiek langs de kant, huiverig schaats ik voorbij de angstaanjagende rode bloedvlekken op het ijs, ondertussen steeds weer verontrust door de traumahelikopters die af en aan vliegen. Blij word ik daarentegen van het gejuich van Marieke, Johan, Esther, Carlien en Rens. Carlien is halverwege uitgestapt vanwege een kuitblessure en Rens heeft de 200 km van dinsdag nog in zijn benen. 

De blauw-gele SIVZ trein op stoom

Gaandeweg de middag zakt de temperatuur en mindert de wind. Duidelijk wordt dat we het kunnen redden als alles normaal verloopt. In de laatste rondes sluiten Wil en Sanne nog aan ter ondersteuning. Jacqueline en Sanne hadden beestachtig hard gereden en waren al lang klaar en Wil had net zo goed voor de 200 kunnen inschrijven want die heeft in totaal wel 170 gereden met een gemak waar iedereen jaloers op wordt. 

In de voorlaatste ronde zijn we nog getuige van een prachtig schouwspel door een ondergaande zon; helder verlichte groene heuvels en roze-oranje gekleurde luchten waar we op dat moment met een gerust hart van kunnen genieten. Ruim een half uur voor het lint ervoor gaat, gaan wij onze laatste ronde in. Het is dan nog schemerig, maar gaandeweg die ronde wordt het donker en zien we niets meer met diverse valpartijen tot gevolg, onder meer van verstekeling Harry, die de laatste rondes bij ons aan was gesloten en waar we dan ook maar even solidair op wachten. Na een kleine 11 uur onderweg te zijn geweest komen we gezamenlijk over de finish waar de trouwe supporters ons staan op te wachten. Een prachtig moment! Wat ben ik blij, dat ik de avond tevoren had besloten toch mee te doen en dat ik met zo’n geweldig gezelschap heb mogen schaatsen. 


399,5 km-man Piet-Hein Spieringhs

199.5 km op mooi ijs in het SIVZ treintje
Door Teuntje van de Wolfshaar

Z¬ou het vandaag dan toch nog lukken om de 200 km te halen, na al de teleurstelling en slechte ijs van dinsdag? De omstandigheden waren beter, in de nacht had het gevroren, er was niet veel zon, en het ijs was van goede kwaliteit, glad en weinig scheuren. De hele dag hebben we met vijf mensen in een treintje gereden, waarbij Piet-Hein veel kopwerk heeft gedaan. Soms ook Stefan voorop. Hubert en ik deden een wedstrijdje vallen, wat ik gewonnen heb met 6x. Ineke sloot vaak de rij. Ook reed Heidi, een losse deelnemer, bijna de hele tocht met ons mee. 

Het waren dit keer 19 rondjes van 10,50 km, 199,5 km. Om de twee rondjes hadden we een kleine pauze voor eten en drinken. In de loop van de dag nam de verstijving toe, maar ook het geloof dat we het gingen halen. Om 17.15 kwamen we door de finish voor de laatste ronde. Het laatste rondje hebben we bedachtzaam gereden, deels in het donker, we wilden geen brokken meer maken.

Met de handen omhoog kwamen we met z'n zessen over de finish! een euforisch gevoel. Jacqueline en Sanne waren toen al lang binnen. Deze bikkels zijn voor een snelle tijd gegaan en waren 2e, onder de acht uur, en 3e, vrouw van deze 4e alternatieve Elfstedentocht, klasse!!! Piet-Hein heeft zijn tweede kruisje binnen 4 dagen gehaald, 399,5 km!!! Daarna party!

Finish SIVZ trein!

4e Alternatieve Elfstedentocht – de SIVZ-rijders en hun vrienden

199,5 km: 
Jacqueline de Zeeuw, 7:57 h
Sanne Verhoeve, 8:17 h
Ineke Houtsma, 10:54 h
Piet-Hein Spieringhs, 10:54 h
Stefan Rüdiger, 10:54 h
Hubert Verhoeve, 10:54 h
Teun van de Wolfshaar, 10:54 h

126 km: 
Rens Wientjes, 6:26 h

105 km: 
Wil Brakkee, 5:34 h
Rosalie Botman, 8:04 h

84 km:
Carlien Erlings, 4:19 h

52.5 km
Esther Rüdiger, 3:15 h
 


Weissensee-romantiek, door Rosalie Botman

Nieuws Overzicht