Gevolg ook de Elfstedenwandel- en Elfstedenfietstocht verdwenen dit jaar van de radar. In crisistijd wordt de mens vindingrijker maar om nou via Zoom te schaatsen, wandelen en fietsen leek mij toch te veel gevraagd.

Mijmerend in de veelvuldig schijnende voorjaarszon schoten er alternatieve plannen door mijn hoofd. Waarom geen, gelijk de Alternatieve op de Weissensee , vervangende plannen voor de wandel- en fietstocht. Ik ging direct op zoek naar elf steden met Utrecht als start en finishplaats. Utrecht is een kleine provincie en had volgens mij geen elf steden.  Met de stadjes Culemborg, Wageningen en Barneveld net buiten de grens van Utrecht heb ik een leuk parcours kunnen bouwen. Na enkele verkennende deeltrajecten, met o.a.Els Overtoom, te hebben gefietst lag het parcours vast.

Het werd het traject Urecht-Woerden-Montfoort-IJsselstein-Vianen-Culemborg-Wijk bij Duurstede-Rhenen-Wageningen-Barneveld-Amersfoort--Utrecht. Start en finishplaats: Het Domplein. In de warme maanden juli  en augustus hebben Hennie Zonderland en ik, beiden SIVZlid, dit traject (175km) in een dag gefietst en in twee en respectievelijk drie dagen opeenvolgende dagen gewandeld, met een onderbreking van een week vanwege de hittegolf.

Wat blijkt... er bestaat  wel degelijk een echt Elfstedentraject in de provincie Utrecht te zijn.( fietsboekje). De steden Oudewater( grenscorrectie), Baarn en Bunschoten-Spakenburg hebben of hadden wel degelijk stadsrechten.

Een nieuwe uitdaging lag op de loer. Op zaterdag 5 september vertrokken 5 SIVZleden op de fiets voor deze Utrechtse monstertocht. Klokslag 8 uur vertrokken Maaike Hajer, Kor de Kruif, Jan van 't Klooster,

Hennie Zonderland en ik,  alsmede mijn schoonzoon Michiel Kok, onze gangmaker en windvanger vanaf het Domplein. De reis ging via Woerden, Oudewater, Montfoort, IJsselstein over de brug naar Vianen. Het was al prachtig weer in het groene hart. Zelfs bij de koffiestop in Vianen scheen de zon uitbundig. Bij Culemborg, nu een stad buiten mededinging,vielen er een paar druppeltjes maar al op de pont bij Beusichem was iedereen al weer droog gewaaid. Bij Wijk bij Duurestede moesten we even van de fiets om de bandenspanning van de fiets van Maaike weer op Elfstedenhoogte te brengen en via bossen en heuvels bereikten wij Rhenen voor de lunch. We waren al over de helft na 105 km.

Maaike had zich voorgenomen om al bij Wijk weer richting haar huis in Bunnik te gaan, zij had nog nooit zo'n eind gefietst , maar nu ze tot Rhenen was gekomen probeerde wij haar over te halen om de hele tocht te volbrengen. Ze hield voet bij stuk en ging niet , zoals de rest via het Valleikanaal naar Amersfoort maar ging via Maarsbergen terug naar Bunnik. In totaal heeft ze 150 km gefietst, een geweldige prestatie en bovendien een afstandsrecord voor haar.

De rest ging met de wind schuin tegen over de oostelijke ringweg in Amersfoort, veel stoplichten, naar Bunschoten -Spakenburg.  Op het terras aldaar konden we nog genieten van de drukte van de lokale zaterdagmarkt en van het gejuich van een doelpunt van IJsselmeervogels.  

Via de dijk langs het IJsselmeer, via  Eembrugge naar Baarn. Beschut door de bossen reden we het laatste stuk terug naar het Domplein. Mijn teller gaf 181 km aan.  Dit keer geen fanfare, bloemen en medaille aan de finish. Ook de stempelposten onderweg ontbraken.Na het afscheidspilsje aan de voet van de Dom ging iedereen op de fiets huiswaarts. Net als op de Weissensee zou ook dit alternatief jaarlijks kunnen terugkeren.

Verslaggeving door Wil Brakkee (Bostraining groep)